Dünyanin en güzel ve özel Insanina.
Duygularini belli edemeyen cocuklardanim. Ama icimde ona
dünyanin en güzel cicek bahcelerini büyütüyorum. O evimizde kendi ciceklerini
öpe koklaya büyütüyor, benim icimdeki bahcemse onunla yeseriyor, en güzel
ciceklerim o mutlu olunca aciyor.
O benim herseyim. Hep
dimdik ayakta duran, Yikilmaz kalem. O
bilmesede ben gücümü ondan aliyorum. Her vazgecmek istedigimde ona bakip tekrar
yol aliyorum. O benim dünyanin en güclü Insani.
Dünyalar benim olsa. Bende ona bütün dünyalari versem.
Kavga edince bazen diyorsun ya, ben ölünce rahat rahat
istedigini yaparsin, cevab vermiyorum. Cünkü cevap versem icimdeki nehirler
kurur, ciceklerim solar, ben aglamakdan konusamamki.
Düsüncesi bile nehirlerimi kurutmaya yetiyorsa, gercegini
nasil kabul edebirim.
Diyememki sen sakin ölme ben öleyim. Sacinin teline zarar
vereni ben kendi ellerimle öldürürüm.
30 yasina
geldim. Salatayi sen yap istiyorum. Yapamadigimdan degil, senin elinin
degmesini istedigimden. Cünkü nekadar ülke gezsem, kac cesit salata yapmayi
ögrensemde, yinede hicbiri senin yaptigin bir salata kadar olamaz.
Sen hep gül, benim bahcelerim hic solmasin. Koruyan
kollarin, beni seven ellerin hic ayrilmasin üstümden. Ben hep senin yaninda
olacagim.
En güzel ciceklerim sana aciyor Annem.